‘Englishman in Curaçao’...

De eerste akkoorden worden ingezet en meteen herkent het publiek het nummer 'Message in a Bottle'. Jeugdsentiment alom.

Sting is dit jaar 25 jaar op solotour, maar dat hij nog steeds schatplichtig is aan The Police waar hij in 1977 begon, blijkt wel uit de setlist van de afsluiter van de eerste festivaldag. Nummers als 'Every Little Thing She Does Is Magic', 'Wrapped Around Your Finger' en 'Every Breath You Take' passeren de revue.

Maar ook het solowerk van de man die bijna niemand kent onder zijn echte naam, Gordon Matthew Thomas Sumner, kunnen velen feilloos meezingen. 'The Hounds of Winter' (dat leek hem wel exotisch op een tropisch eiland) en 'Fields of Gold' klinken over de bomvolle WTC-parkeerplaats. ''I am an Englishman in Curaçao'', zegt de zanger, om vervolgens zijn succesvolle 'Englishman in New York' te vertolken.

Kers op de taart is dat saxofonist Branford Marsalis het podium beklimt, een vriend van Sting, die meewerkte aan zijn eerste soloalbum. Marsalis was in de buurt, hij zorgde eerder op de avond met zijn kwartet voor een afgeladen volle Celiazaal. Even ontstaat er zelfs een kleine jazz-jamsessie.

De verwachting kriebelt dat heeeel misschien ook Stevie Wonder zich zal aansluiten bij het gezelschap, er gaan geruchten dat hij al geland is. Ze hebben al eens samen een schitterende versie van Roxanne weggegeven en tijdens het verjaardagsconcert van Sting (hij wordt 60) op 1 Oktober in het Beacon Theater in New York City is Stevie Wonder een van de speciale gasten. Dit festival is de perfecte plek voor een oefensessie, zou je zeggen. Maar helaas, meer kruisbestuivingen blijven uit. Maar de lang uitgesponnen versie van Roxanne, die uiteindelijk gespeeld wordt, is perfect. En de hoop op een performance van Sting met Stevie Wonder, die vanavond optreedt, is nog niet vervlogen... En alleen Stevie Wonder: dat is ook al mooi genoeg.

(c) Amigoe by Linda van Eekeres